Spawanie migomatem  techniki spawania MIG/MAG

Spawanie migomatem - techniki spawania MIG/MAG Pośród wielu technik spawania metoda MIG/MAG należy do najbardziej rozpowszechnionych. Spawarki MIG/MAG czyli półautomaty spawalnicze są szczególnie polecane do zastosowań warsztatowych i przemysłowych. Technika ta wyróżnia się wydajnością, możliwością zautomatyzowania metody spawania, daje możliwość zespalania elementów o zróżnicowanych grubościach i spawania we wszystkich pozycjach. Poza MIG/MAG wyróżnia się trzy podstawowe metody: spawanie krytym łukiem, spawanie elektrodami otulonymi (MMA) i spawanie łukową nietopliwą elektrodą (TIG). Spawanie migomatem doskonale sprawdzi się zarówno w profesjonalnych zastosowaniach, jak i do prac amatorskich. Warto zaznaczyć, iż technika ta nie jest dla wszystkich, ponieważ jakość spawu zależy od doświadczenia i umiejętności spawacza.

Co zatem należy wiedzieć przed zakupem sprzętu, jak spawać migomatem i jak przygotować się do pracy? Te kwestie wyjaśniamy w dalszej części artykułu.

Na czym polega spawanie MIG/MAG?

Naukę spawania migomatem należy rozpocząć od zrozumienia, na czym właściwie polega technika MIG/MAG. Najprościej mówiąc jest to spawanie elektrodą topliwą w osłonie gazów. W istocie na termin ten składają się dwie metody MIG (z ang. Metal Inert Gas) oraz MAG (z ang. Metal Active Gas). Są jednak niemalże bliźniacze i dzięki temu można zastosować je w jednym urządzeniu. Różnica pomiędzy nimi to rodzaje stosowanych gazów. Jako osłona procesu spawania wykorzystywany jest gaz obojętny (argon, hel) w technice MIG lub gaz aktywny (dwutlenek węgla lub jego mieszanina z argonem) w technice MAG. Rodzaj gazu dobiera się w zależności od spawanego materiału.
Sprawdź też: Jaki gaz do migomatu?


Jak spawać migomatem? Schemat spawania MIG/MAG

Uchwyt migomatu zawiera podajnik, który płynnie wysuwa drut elektrodowy. Prędkość podawania drutu zwiększa się proporcjonalnie do grubości spawanego materiału. W połączeniu z odpowiednim natężeniem prądu i w efekcie zetknięcia elektrody z obrabianym materiałem powstaje łuk spawalniczy. Podczas tego procesu następuje stapianie się drutu i spawanej powierzchni, w wyniku czego powstaje jeziorko spawalnicze. Krawędzie spawanych materiałów łączy spoina powstająca z płynnego metalu. Sposób, w jaki stopiony metal z topiącej się elektrody spływa do jeziorka spawalniczego, ma znaczenie dla jego stabilności, rozmiarów rozprysku, ostatecznego wyglądu spoiny oraz wydajności procesu spawalniczego.
Przy naciśnięciu spustu razem z drutem wypuszczany jest gaz. Zadaniem osłony gazów jest zabezpieczenie spawu przed szkodliwym działaniem powietrza atmosferycznego oraz zapewnienia odpowiedniego jarzenia się łuku spawalniczego. Rozgrzany i stopiony metal w kontakcie z zawartym w powietrzu tlenem utleni się, azot sprawi, że spoiny będą porowate i kruche, a wilgotne powietrze w praktyce prowadzi do wytwarzania się pęcherzy.

Podstawy spawania migomatem 

Dobór techniki spawania oraz gazu zależy od rodzaju spawanego materiału. Metoda MIG stosowana jest do spawania metali nieżelaznych, podatnych na utlenianie, takich jak tytan, miedź, cyrkon i aluminium. Wymagane jest wtedy użycie gazów obojętnych, takich jak argon, hel lub ich mieszaniny. Przy metodzie MAG wybieranej przy spawaniu różnych rodzajów stali konstrukcyjnych używa się gazów aktywnych, takich jak dwutlenek węgla oraz jego mieszaniny z tlenem, argonem i innymi gazami. W przypadku spawania stali nierdzewnych z niską zawartością węgla nie jest zalecane używanie mieszanki zawierającej dwutlenek węgla.

Możliwe jest spawanie migomatem bez gazu. Niektóre półautomaty spawalnicze posiadają funkcję spawania drutem samoosłonowym, co podnosi komfort wykonywanej pracy. Taka metoda łączy w sobie zalety spawania metodą MMA oraz MIG/MAG.
Podczas spawania półautomatycznego uchwyt spawalniczy powinien być prowadzony pod kątem dziesięciu – piętnastu stopni ruchem pchanym. Przy procesie spawania grubszego materiału zaleca się również ruch ciągnący w kierunku spawania. Istotne jest, że proces spawania migomatem nie wymaga stałego korygowania pozycji uchwytu jak w metodzie MMA.

Po zakończonej pracy powstałą spoinę należy oczyścić za pomocą metalowej szczotki. Wartym zauważenia jest fakt, że w przeciwieństwie do techniki MMA podczas procesu MIG/MAG nie wytwarza się żużel, co ma wpływ na czystość miejsca pracy.

Jak spawać migomatem? Przygotowanie do spawania MIG/MAG

O tym, jak będzie wyglądał finalny efekt spawania oraz o jakości spoin decydują odpowiednie ustawienia sprzętu. Nowoczesne spawarki wyposażone są w sterowanie cyfrowe, intuicyjne ustawianie i kontrolę parametrów. Liczne funkcje spawarek nowej generacji umożliwiają dopasowanie sprzętu do indywidualnych potrzeb.

Podstawą jest odpowiednie natężenie prądu i prędkość podawania drutu wyrażana w metrach na minutę. Właściwe ustawienia tych parametrów zależą od rodzaju materiału spawanego, grubości blach spawanych migomatem, rodzaju spoiny, pozycji spawania, rodzaju spoiwa i używanego gazu. Duże znaczenie ma również średnica drutu, którą dobieramy do grubości spawanego materiału oraz rodzaju spoiny.

Przed spawaniem powierzchnie wymagają wyczyszczenia. Zanieczyszczenia takie jak tłuszcz, resztki farby czy rdza mają wpływ na jakość spoin. Ze względu na stosowanie gazu osłonowego najlepiej spawać w miejscu osłoniętym gdzie nie będzie ryzyka, że gaz zostanie rozproszony przez podmuchy wiatru.

Zalety spawania migomatem

Spawanie migomatem to trwała i skuteczna metoda, której największą zaletą jest jej uniwersalność oraz moc. Urządzenie pozostaje tak samo wydajne bez względu na pozycję, w której spawane są elementy. Umożliwia spawanie różnych surowców i gwarantuje wysoką jakość spoin. Dużym plusem tej metody jest jej wysoka wydajność, niski koszt materiałów spawalniczych oraz niskie koszty samego spawania.  Automatyczne podawanie drutu elektrodowego zapewnia większy komfort pracy.

Dodatkowo modułowa budowa nowoczesnych spawarek umożliwia zastosowanie indywidualnych rozwiązań dopasowanych do warunków pracy. Urządzenia oraz materiały są powszechnie dostępne, dlatego półautomaty spawalnicze wykorzystywane są nie tylko w gałęziach przemysłu, ale również w gospodarstwach domowych.



O czym pamiętać w czasie pracy ze spawarką MIG/MAG?

Przed przystąpieniem do pracy z migomatem spawacz powinien zadbać o bezpieczne warunki do spawania. Podstawą bezpieczeństwa jest odpowiednia odzież robocza, a przede wszystkim właściwa ochrona rąk i twarzy. Wszystkie elementy powinny być wykonane z wysokiej jakości niepalnych materiałów. Podczas procesu spawania wytwarza się wysoka temperatura, więc niezbędne są rękawice, które ochronią dłonie przed poparzeniami w kontakcie w rozgrzanym metalem. Łuk spawalniczy wytwarza światło, które może nieodwracalnie uszkodzić wzrok. Niezbędna jest zatem przyłbica spawalnicza, która zabezpieczy twarz i oczy spawacza. Odpryski przy spawaniu migomatem mogą poparzyć skórę, więc konieczne jest ubranie osłaniające ciało. 

Spawanie aluminium migomatem wymaga użycia odpowiedniej maski chroniącej przed szkodliwymi oparami. W pobliżu stanowiska spawalniczego nie powinny znajdować się żadne łatwopalne materiały i substancje ze względu na odpryski odskakujące na znaczną odległość. Z tego powodu warto również zaopatrzyć się w gaśnicę. Podczas spawania warto jest manewrować spawanym materiałem w taki sposób, by grawitacja wspomagała kontrolę nad jeziorkiem spawalniczym.

Spawanie stali nierdzewnej migomatem jest obecnie powszechnie stosowaną metodą między innymi ze względu na wysoką wydajność tego procesu, relatywnie niski koszt oraz wymaga mniejszych kwalifikacji od spawacza w odróżnieniu od metody TIG. Spawanie nierdzewki migomatem to jeden z najczęściej wykonywanych procesów spawalniczych w domowych warsztatach.

Nowoczesny półautomat spawalniczy można wykorzystać do spawania żeliwa na zimno. Do spawania żeliwa migomatem należy dobrać jak najniższy parametr prądowy tak, aby odlew nie osiągnął temperatury powyżej 70 stopni Celsjusza.

Planując zakup półautomatu spawalniczego należy wziąć pod uwagę warunki, w jakich urządzenie będzie użytkowane, zakres prądu spawania, cykl pracy, zasilanie migomatu oraz budowę urządzenia i jego dodatkowe funkcje.